Mijn naam is Stefanie, ik ben 27 jaar en heb een prachtige zoon van tien maanden genaamd Thijs en een lieve man, Maarten.
Het begin van mijn zwangerschap…
De eerste weken van mijn zwangerschap verliepen volgens het boekje. Uiteraard de gewone zwangerschapskwaaltjes (moe en misselijk). Maar vooral heel gelukkig. En spannend. Tijdens de eerste echo hoorde we dat alles er goed uit zag. Vanaf toen konden we echt gaan genieten.
Heerlijk die roze wolk. Plannen maken over de babykamer, fantaseren hoe ons kindje eruit zou zien. Is het een jongen of een meisje? En namen verzinnen :)
De eerste signalen van bekkenpijn…
Het begin van mijn zwangerschap…
De eerste weken van mijn zwangerschap verliepen volgens het boekje. Uiteraard de gewone zwangerschapskwaaltjes (moe en misselijk). Maar vooral heel gelukkig. En spannend. Tijdens de eerste echo hoorde we dat alles er goed uit zag. Vanaf toen konden we echt gaan genieten.
Heerlijk die roze wolk. Plannen maken over de babykamer, fantaseren hoe ons kindje eruit zou zien. Is het een jongen of een meisje? En namen verzinnen :)
De eerste signalen van bekkenpijn…
Die roze wolk werd al snel iets minder roze. Toen ik 16 weken zwanger was merkte ik dat ik wat vaker last kreeg van mijn stuitje, maar ach… Ik had al begrepen dat lage rugpijn een veelvoorkomende zwangerschapskwaal is dus ik maakte me geen zorgen.
Dit hield een paar dagen aan, totdat ik op een zaterdagochtend opstond en opeens geen stap meer verzetten. Ik had geen kracht meer in mijn benen. Die ochtend ben ik met een bureaustoel op wieltjes door ons huis vervoerd. Gewoon pijn in mijn rug en benen, dacht ik nog...
De laatste week aan het werk…
Dit hield een paar dagen aan, totdat ik op een zaterdagochtend opstond en opeens geen stap meer verzetten. Ik had geen kracht meer in mijn benen. Die ochtend ben ik met een bureaustoel op wieltjes door ons huis vervoerd. Gewoon pijn in mijn rug en benen, dacht ik nog...
De laatste week aan het werk…
Ik ging er vanuit dat ik ‘gewoon’ door mijn rug was gegaan en dat het na een paar dagen wel over zou zijn. Of in ieder geval minder pijnlijk. Niets was minder waar. Ik ging die maandag met krukken naar mijn werk. Toch had ik nog volledig vertrouwen in het herstel. Ik hoor mezelf nog zeggen tegen mijn teamleider: ‘Nee hoor, niets aan de hand, gewoon door mijn rug gegaan! ‘ Dat was echter de laatste week van mijn zwangerschap die ik gewerkt heb.
De bekkenpijn tijdens de rest van mijn zwangerschap…
De bekkenpijn tijdens de rest van mijn zwangerschap…
In de weken daarna heb ik veel ondernomen om de bekkenpijn te verminderen. Het dragen van een bekkenband, het volgen van therapie, in huis veel dingen aangepast. De bekkkenpijn was soms even weg, maar eigenlijk de hele zwangerschap wel aanwezig. Gelukkig heb ik veel steun gehad van vrienden en familie.
Dolgelukkig met onze zoon...
Uiteraard heb ik ook kunnen genieten van mijn zwangerschap. Bijvoorbeeld van het schoppen in mijn buik. Of alle voorbereidingen aan de babykamer. Heerlijk, de geur van Zwitsal aan die kleine kleertjes die lagen te wachten op ons kindje.
Nu, 10 maanden na de geboorte van Thijs, gaat het een stuk beter. De bekkenpijn was niet direct na de bevalling weg, maar wel een stuk minder. Na een te drukke dag komt het soms nog wel eens terug. Maar over het algemeen gaat het goed. Goed op mijzelf letten en mijn oefeningen blijven doen, dat is de truc. Ik heb zelfs onlangs weer een keer hardgelopen. Wat heb ik dat gemist!
Dolgelukkig met onze zoon...
Uiteraard heb ik ook kunnen genieten van mijn zwangerschap. Bijvoorbeeld van het schoppen in mijn buik. Of alle voorbereidingen aan de babykamer. Heerlijk, de geur van Zwitsal aan die kleine kleertjes die lagen te wachten op ons kindje.
Nu, 10 maanden na de geboorte van Thijs, gaat het een stuk beter. De bekkenpijn was niet direct na de bevalling weg, maar wel een stuk minder. Na een te drukke dag komt het soms nog wel eens terug. Maar over het algemeen gaat het goed. Goed op mijzelf letten en mijn oefeningen blijven doen, dat is de truc. Ik heb zelfs onlangs weer een keer hardgelopen. Wat heb ik dat gemist!
Behoefte aan informatie…
Toen ik voor het eerst last kreeg van bekkenklachten heb ik veel op het internet gezocht naar informatie. Wat was het precies? Waren er meer vrouwen die dit ook hadden? En wat kon je er het beste tegen doen?
Ook merkte ik dat ik behoefte had aan herkenning, aan weten dat ik niet in mijn eentje was. Inmiddels ben ik een blog begonnen. Via mijn site wil ik antwoord geven op vragen over bekkeninstabiliteit. En hoop ik een plek te bieden waar andere vrouwen met bekkenpijn hun verhaal kwijt kunnen.
Heb je vragen of wil je jouw ervaring delen? Op zoek naar nieuwe informatie over bekkenpijn? Kijk dan op Bekkenblog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten